پرورش جوجه ها: جایگاه نگهداری جوجه‌ها باید به گونه‌ای طراحی شود که آنها را در مقابل شکارچی‌ها و عوامل نامساعد محیطی محافظت کند. کف پن باید سفت بوده و سطحی هموار داشته باشد. هرگز کف پن نباید با روزنامه یا سایر مواد نرم پوشیده شود. چون باعث عدم تعادل جوجه‌ها و بروز ضایعات در پا می‌گردد. جوجه‌های جوان هر چیزی را که می‌توانند می‌بلعند و این باعث بیماری یا مرگ آنها خواهد شد. بنابراین باید کف جایگاه برای جوجه های کمتراز 10 روزبا کرباس (کیسه‌های پارچه‌ای) پوشیده شود.جوجه‌های شترمرغ نباید در 24 ساعت اول زندگی‌شان غذا بخورند تا کیسه زرده شان را به خوبی جذب کنند. برخی از غذاهای آزاد مانند اسفناج شامل اسیداکسالیک است که باعث عدم جذب کلسیم می‌شود و ممکن است باعث بروز مشکلاتی در پاها شوند. باید توجه شود که هر گز نباید به پرنده علوفه مانده و کپک زده داده شود. و جوجه‌ها باید با علوفه‌ای با کیفیت بالا تغذیه شوند. همچنین حتی‌الامکان برای تغذیه جوجه باید سعی شود از غذای پلت شده استفاده شود پرورش جوجه  پس از خروج از تخم جوجه ها بایستی درحرارت 30 تا 32 درجه سانتی گراد قرار گیرند. بهتر است این حرارت در زیر منبع حرارتی (لامپ هیتر، مادر مصنوعی) برای جوجه مهیا شده و اجازه انتخاب را برای جوجه فراهم آورد. در صورتی که شرایط جوی اجازه دهد می تواند جوجه را 24 ساعت بعداز درآمدن از تخم در فضای آزاد قرارداد. مراقبت از جوجه در سنین اولیه بایستی با دقت انجام شود. بهداشت سالن کاملاً رعایت شده و شب ها شرایط مناسب از نظر دما و تهویه برای جوجه ها فراهم شود. عفونت کیسه زرده از متداول ترین علل مرگ و میر جوجه ها تا سن حدود 14 روزه گیاست. این عفونت می تواند از طریق تخم، دستگاه جوجه کشی، بندناف و نیز غذا و خوردن مدفوع(از طریق روده) به کیسه زرده منتقل شود. عدم جذب به موقع کیسه زرده باعث عفونت و مرگ جوجه خواهد شد. هرگونه استرس نیز می تواند شرایط را برای باقی مانده کیسه زرده در بدن جوجه و عفونت آن فراهم نماید. از دیگر علل مرگ و میر در جوجه ها را می تواند عفونت های باکتریایی، اسهال و مشکلات فیزیکی پانام برد. غذا 24 ساعت بعداز هچ بایستی در اختیار جوجه قرار گیرد. غذا بایستی دارای انرژی و پروتئین بالا و از نظر املاح معدنی وویتامین ها بالانس باشد. چند روزی طول ی کشد تا جوجه خوردن آب و غذا را بیاموزد واین مدت زمان کافی را برای جذب کیسه زرده فراهم می نماید. قرار دادن یک جوجه بزرگ تر در میان جوجه های تازه به دنیا آمده عمل آموختن خوردن و آشامیدن را به جوجه ها آسان می سازد. جوجه هایمریض و غیرفعال را بایستی سریعاً از سایر پرندگان جدا نموده و در فضای دیگر تحت درمان قرار داد. انباشتگی اجسام خارجی از قبیل سنگ، چوب و ساقه در پیش معده و سنگدان از دیگر عوامل مرگ و میر جوجه ها تا سن چهارماهگی می باشد. هرگونه استرس از قبیل بالانس نبودن جیره (از نظر موادغذایی ، مواد معدنی وویتامینه و غیره) نیز بیماری و عدم آرامش و سلامت پرنده می تواند به این مسأله منجر گردد. بنابراین حتی الامکان سعی شود محیط پرورش جوجه ها عاری از هرگونه اجسام خارجی باشد.