اسیدی فایر در تغذیه طیور چه نقشی دارد؟ اسیدی فایر در تغذیه طیور به چه مقداری باید استفاده شود؟ اسیدی فایر در واقع اسیدهای آلی ضعیفی هستند که به خوراک طیور اضافه می شوند تا باعث کاهش اسیدیته خوراک، کاهش اسیدیته دستگاه گوارش و حتی کاهش اسیدیته یا pH سیتوپلاسم میکروارگانیسم های موجود در دستگاه گوارش باکتری های بیماریزا شوند. کاهش در تعداد باکتریهای بیماریزا در دستگاه گوارش طیور منجر به کاهش رقابت بین روده پرنده و باکتریهای بیماریزا بر سر کسب مواد مغذی می شود که نتیجه آن بهبود رشد و بازده پرنده در مزرعه می شود. همچنین اسیدی فایر می تواند منجر به مهار رشد قارچ های میکروسکوپیک در خوراک طیور شود. این اسیدها تقریبا به مقدار 0?25 درصد جیره به خوراک افزوده میشوند. هرچند که مقدار دقیق و استاندارد آن باید توسط شرکت سازنده و با توجه به ترکیب جیره سالن محاسبه شود. اسیدهای آلی افزوده شده به جیره معمولا تا زمانی که در جیره باقی مانده و بخار نشده اند، اثرات خود را در خوراک و دستگاه گوارش طیور اعمال می کنند. سابقه استفاده از اسیدهای آلی در جیره خوک ها بیشتر از طیور می باشد.
اسیدی فایر در تغذیه طیور
اسیدی فایر در واقع اسیدهای آلی کربوکسیلیک می باشند. در واقع اسیدی فایرها دارای عامل COOH- می باشند. اسیدهای آلی کوتاه زنجیر که تعداد کرین موجود در ساختمان آنها بین 1 تا 7 کربن می باشد دارای خاصیت ضد میکروبی می باشند. این اسیدهای آلی که خاصیت ضد میکروبی دارای ویزگی هایی می باشند که به برخی از آنها اشاره می شود:
تعدای از اسیدهای آلی کوتاه زنجیر دارای یک عامل کربوکسیلیک بوده و دارای ساختمان ساده ای می باشند که از آن جمله میتوان به اسید فرمیک (H-cooH)، اسید استیک (CH3-COOH)، اسید پروپیونیک (CH3-CH2-COOH)، اسید بوتیریک (CH3-CH2-CH2–COOH) اشاره کرد.
اسیدهای آلی کوتاه زنجیر کربوکسیلیک که دارای عامل هیدروکسیل (OH) می باشند. اسیدلاکتیک، اسیدمالیک، اسیدتارتریک و اسید سیتریک در این گروه قرار می گیرند.
اسیدهای آلی کوتاه زنجیر کربوکسیلیک که دارای پیوندهای دوگانه در ساختار خود می باشند. اسید فرمیک و اسید سوربیک در این گروه قرار می گیرند.
اسیدهای آلی کوتاه زنجیر اسیدهای ضعیفی هستند که Pka آنها بین 3 تا 5 می باشد.
اسیدی فایر در تغذیه طیور چه نقشی دارد؟ اسیدی فایر در تغذیه طیور به چه مقداری باید استفاده شود؟ اسیدی فایر در واقع اسیدهای آلی ضعیفی هستند که به خوراک طیور اضافه می شوند تا باعث کاهش اسیدیته خوراک، کاهش اسیدیته دستگاه گوارش و حتی کاهش اسیدیته یا pH سیتوپلاسم میکروارگانیسم های موجود در دستگاه گوارش باکتری های بیماریزا شوند. کاهش در تعداد باکتریهای بیماریزا در دستگاه گوارش طیور منجر به کاهش رقابت بین روده پرنده و باکتریهای بیماریزا بر سر کسب مواد مغذی می شود که نتیجه آن بهبود رشد و بازده پرنده در مزرعه می شود. همچنین اسیدی فایر می تواند منجر به مهار رشد قارچ های میکروسکوپیک در خوراک طیور شود. این اسیدها تقریبا به مقدار 0?25 درصد جیره به خوراک افزوده میشوند. هرچند که مقدار دقیق و استاندارد آن باید توسط شرکت سازنده و با توجه به ترکیب جیره سالن محاسبه شود. اسیدهای آلی افزوده شده به جیره معمولا تا زمانی که در جیره باقی مانده و بخار نشده اند، اثرات خود را در خوراک و دستگاه گوارش طیور اعمال می کنند. سابقه استفاده از اسیدهای آلی در جیره خوک ها بیشتر از طیور می باشد.
اسیدی فایر در تغذیه طیور
اسیدی فایر در واقع اسیدهای آلی کربوکسیلیک می باشند. در واقع اسیدی فایرها دارای عامل COOH- می باشند. اسیدهای آلی کوتاه زنجیر که تعداد کرین موجود در ساختمان آنها بین 1 تا 7 کربن می باشد دارای خاصیت ضد میکروبی می باشند. این اسیدهای آلی که خاصیت ضد میکروبی دارای ویزگی هایی می باشند که به برخی از آنها اشاره می شود:
تعدای از اسیدهای آلی کوتاه زنجیر دارای یک عامل کربوکسیلیک بوده و دارای ساختمان ساده ای می باشند که از آن جمله میتوان به اسید فرمیک (H-cooH)، اسید استیک (CH3-COOH)، اسید پروپیونیک (CH3-CH2-COOH)، اسید بوتیریک (CH3-CH2-CH2–COOH) اشاره کرد.
اسیدهای آلی کوتاه زنجیر کربوکسیلیک که دارای عامل هیدروکسیل (OH) می باشند. اسیدلاکتیک، اسیدمالیک، اسیدتارتریک و اسید سیتریک در این گروه قرار می گیرند.
اسیدهای آلی کوتاه زنجیر کربوکسیلیک که دارای پیوندهای دوگانه در ساختار خود می باشند. اسید فرمیک و اسید سوربیک در این گروه قرار می گیرند.
اسیدهای آلی کوتاه زنجیر اسیدهای ضعیفی هستند که Pka آنها بین 3 تا 5 می باشد.
